Eerste keer verlof

Een aantal weken geleden zat ik, met een naderende eerste verjaardag van Olivia, na te denken over ‘vorig jaar rond deze tijd’. Toen had ik zwangerschapsverlof, douchen was een dagtaak en mijn teennagels lakken (wat ik perse zelf wilde doen) kon alleen op een nuchtere maag (want: ver voorover buigen, wijdbeens zittend).

Mijnlevenalsmama | Eerste keer verlof

Fotoshoot 31,5 week zwanger

Aardbeien en Koffietijd

Ik begon mijn dagen met uitslapen, via mijn buik met Olivia knuffelen, beschuitjes met aardbeien eten op bed. Al laptoppend en Koffietijd-kijkende. Vervolgens ondernam ik soms een tripje naar de supermarkt (om daar gigantische opvliegers te krijgen en zo snel mogelijk weer naar buiten te willen), sprak af met een vriendin of, en dat kwam het meest voor, bracht de dag door voor de televisie.

GENIETEN!

Een heerlijk nieuw televisieseizoen, veel kookprogramma’s (het begin van mijn Masterchef-verslaving) of (gedownloade) series zoals Grey’s Anatomy en 90210. GENIETEN! De muren die op je af komen tijdens je zwangerschapsverlof? Vervelen? Ik heb geen idee wat dat inhoudt. Tegen de tijd dat manlief thuiskwam was het eten (meestal) klaar, brandden de kaarsjes en had ik, door een ingelast middagslaapje, nog energie om een avondje samen door te brengen.

Mijnlevenalsmama | Samen zwanger

Na de geboorte van Olivia zagen de overige weken van mijn verlof er eigenlijk hetzelfde uit. Althans: douchen kon geen dagtaak meer zijn en leek meer op een race tegen de klok (je denkt dat ze diep slaapt en bij de eerste spetter hoor je d’r toch huilen) en dochterlief bepaalde de dagindeling, maar beschuit met aardbei at ik nog steeds, het eten stond klaar ’s avonds en ik hing (met een slapende baby op of aan mijn borst) het grootste deel van de dag op de bank, voor de televisie. Ultiem genieten vond ik het! Echt, ik verlang nog vaak terug naar die tijd.

Nooit meer zo

Het wordt nooit meer zo, een eventueel tweede zwangerschapsverlof. Uitslapen, urenlang televisie kijken, mijn eigen ritme bepalen, een dutje doen wanneer ik wil en soms, omdat ik een off-day heb, gewoon niet eens douchen. Oké, dat laatste zou nog steeds kunnen, maar al die andere dingen kunnen alleen op aangepaste wijze: Olivia is er namelijk ook nog. En die slaapt echt niet elke dag uit, om maar een voorbeeld te noemen.

Ik begrijp de opmerking van een vriendin opeens een stuk beter: “Geniet van je verlof, want het komt nooit meer terug zo. Het is heel anders bij een tweede kindje.” Ik dacht dat ze doelde op het bijzondere van een eerste zwangerschap, niet dus: ze doelde op de rust tijdens het verlof van je eerste kindje.

Niet alleen, maar samen

Een tweede zwangerschapsverlof wordt dus nooit meer zoals het eerste, maar dat geldt, door de komst van Olivia, voor nog veel meer dingen. Een kindje is life changing, op een heel positieve manier! Dus ja, bij een eventueel tweede zwangerschapsverlof is het allemaal anders, maar naar mijn idee niet minder fijn. Zwaarder op sommige momenten, ja dat zeker.

Ik beleef het dan niet alleen, maar samen. Samen met Olivia. En ook dat lijkt me heerlijk, wie weet kunnen we lekker samen beschuitjes met aardbei eten op bed en via mijn buik knuffelen met de ongeboren baby. Of lakt Olivia mijn teennagels, wie weet. Ik hoop dat ik het nog eens mee mag maken, zwangerschapsverlof.