Ondeugend koppie
Al in de eerste uren van haar leventje liet Olivia het merken als ze het ergens niet mee eens was. Lees: als ze verschoond moest worden, als ze honger had, als ze wilde knuffelen in plaats van in haar ziekenhuisbakje liggen, als ze gewoon helemaal niet wilde slapen of als ze niet aangekleed wilde worden.
“Een pittige dame”
Ik vond het niet meer dan logisch dat mijn dochter het op een krijsen zette in bovenstaande gevallen. Ze heeft twee ouders met pittige karakters en vooral ik was als kind van het harde krijsen om mijn zin te krijgen. De eerste twee dagen van haar leventje spendeerde Olivia met papa en mama (want: keizersnede) in het ziekenhuis. En blijkbaar was Olivia toch een tikkeltje driftiger dan de meeste andere baby’s, want bij het wisselen van verpleegkundigen, die zich netjes elke 2,5/3 uur meldden voor een schone luier en voeding hebben Joost en ik meermaals gehoord: “Oh, dus dat is Olivia. Ja, we hoorden haar al van verre, ik heb al van collega’s begrepen dat het een pittige dame is.” Joost en ik keken elkaar aan, glimlachten en zeiden steeds iets in de trant van: “Tja, dat kan ook niet anders met zulke ouders.” De kraamhulp trok dezelfde conclusie en ook Joost en ik konden er niet meer onderuit: Olivia is een pittige dame. Gelukkig.
Olivia = geluid
Ik vind het geweldig dat ze zo laat merken dat ze er is of dat ze het ergens niet mee eens is. Daar tegenover staat dat ze het ook laat merken als ze heel vrolijk is of lekker aan het spelen is. Olivia gaat hand in hand met geluid maken. Dat dit geluid varieert van oorverdovend krijsen (huilen klinkt totaal anders dan krijsen) tot een vrolijk “dadawadajajaja” en oorverdovend gillen van plezier, nemen we voor lief.
De show stelen
Soms is ze amper te kalmeren, blijft hangen in het krijsen van boosheid als iets haar niet zint. Maar vaker maakt ze geluid van plezier, zelfs het eten is een speelmoment dat gepaard gaat met de nodige oerkreten. En als je haar dan aankijkt, dan volgt een heel ondeugend koppie. Dochterlief weet natuurlijk maar al te goed dat ze ontzettend lief en leuk is. Dat we continu om haar moeten lachen en dat ze de show steelt met haar ondeugende gezichtje. Inmiddels weet ze ook dat papa en mama toch wel doen wat ze van plan waren (luier verschonen, tanden poetsen, wassen, aankleden), of ze nu krijst of niet. Het krijsen wordt inmiddels iets minder. Een geluk voor de buren lijkt me.
Ik vond Olivia een schatje! En ach, beter een pittige dame dan een zoet poppetje toch. Kun je veel meer lol aan beleven.
Foto’s komen eraan trouwens. Ben alleen het kabeltje van de camera kwijt, dus moet even goed gaan zoeken hier 🙂
Rustig aan 🙂 Sam vind ik ook echt een schatje, precies zo ondernemend als je schreef haha. Heerlk die aanwezige kindjes, druk, mr leuk!